Uzman Dil ve Konuşma Terapisti Hazel Ezgi Dündar, ebeveynlere çocuğun devamlı olarak uyarılarak ya da zorlayarak bu sorunu çözmeye çalışmalarının yanlış olacağı tavsiyesini verdi. İletişim esnasında dilin nasıl üretildiğinin konuşma olarak tanımlandığını ifade eden Dündar, her yaştan insanda dil veya konuşma bozukluklarına rastlanabileceğini söyledi. Dündar, dil ve konuşma bozuklarını ana başlıklar şeklinde şöyle sıraladı:
 
“Konuşma sesi bozuklukları, gecikmiş dil ve konuşma, özgül dil bozukluğu, başka bir tanı ile ilişkili olarak ortaya çıkan dil bozukluğu, hızlı-bozuk konuşma ve kekemelik şeklindeki akıcılık bozuklukları, afazi, dizartri ve apraksi gibi motor konuşma bozuklukları, ses bozuklukları, dudak-damak yarıklığına bağlı konuşma bozukluğu, travmatik beyin hasarına bağlı dil ve konuşma bozukluğu, yutma bozuklukları, işitme kaybına bağlı dil ve konuşma sorunları şeklinde sıralanabilir.”
 
Dündar, bahsi geçen pek çok dil ve konuşma bozukluğunun kendi içinde özgünken bireyden bireye derecelerinin ve seyirlerinin farklı ilerleyebildiğini dile getirerek, bu sebepten her durumda akademik başarıya etkilerinin de farklı olacağını aktardı ve “Hem dil gelişim anlamında akranlarıyla aynı düzeye gelemeyen çocuk, okul becerilerini var olan becerilerinin üstüne inşa etmekte zorlanacak hem de bunun sonucunda okul ortamına ve derslere ilgi göstermeme, sosyal ilişkilerden ve iletişimden kaçınma, hissettiği yetersizlik hissi nedeniyle duygularını yönetmekte zorlanması sonucunda olumsuz davranışlar gösterme,  sınıf ortamında performans göstermekten kaçınma, fazla öfkeli ya da fazla içedönük olma gibi zarar verici başka durumlara karşı da risk taşıyor olacaktır.” dedi.
 
Çocuğun ebeveynler tarafından her gelişim aşamasında ve alanında dikkatli bir şekilde gözlemlemesinin çok önemli olduğunu vurgulayan Dündar son olarak açıklamasında şu ifadelere yer verdi:
 
“Ebeveynler eğer bu süreçte dil ve konuşma anlamında çocuklarının akranlarıyla aynı şekilde ilerlemediğini fark ederlerse bu konuda destekleyici davranmalı ve devamlı olarak uyararak ya da zorlayarak çocuğun bu sorunu çözmesini sağlamaya çalışmamalıdırlar. Çünkü bu noktada çocuk zaten dil ve konuşma bozukluğu ile nasıl baş edebileceğinin ve neden uyarıldığının farkında olamayacağı için bu durum hem çocuk ebeveyn ilişkisi hem de çocuğun psikolojik durumunu olumsuz etkileyebilir. Bu nedenle zamanla, uyararak ya da konunun uzmanı olmayanların önerileri ile durumun iyiye gitmesini beklemek pek çok olumsuz yaşantıya ve bunların da akademik başarıya etkisine zemin hazırlayabilir. Bu ve benzer birçok sebepten dolayı fark edilen bir dil ve konuşma bozukluğu var ise bir dil ve konuşma terapistine başvurularak bu olumsuz durumların tamamından korunabilmek adına çözüme doğru adım atmak çocuklar için çok önemlidir.”