İZİKAD Yönetim Kurulu Başkanı Betül Sezgin:
“Birlikte güçlüyüz”
8 Mart, bildiğiniz üzere Amerika Birleşik Devletleri’nde 8 Mart 1857'de bir tekstil fabrikasında grevci işçilere polisin saldırması sonucu çıkan yangında 120 kadının ölmesinin anısına belirlenmiş bir gündür.
İnsan hakları temelinde kadınların siyasi ve sosyal bilincinin geliştirilmesine, ekonomik, siyasi ve sosyal başarılarının kutlanmasına vesile olan 8 Mart, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından 16 Aralık 1977 tarihindeki kararı ile "Dünya Kadınlar Günü" olarak kabul edilmiştir. 8 Mart’ın tarihçesi ile kendimizi sınırlamadan, tüm insanlığın tarihine baktığımızda kadınların hemen hemen her kültürde, her toplumda öncelikli var olma, yaşama, sonra toplumda kabul görme, iş yaşamında kendini var etme ve en nihayetinde erkeklerle ile eşitlik mücadelesi verdiklerini görüyoruz.
Ülkemiz kadınlarının da durumu farklı değil.
 
EGİKAD Yönetim Kurulu Başkanı Pınar Kılıç:
“İstanbul Sözleşmesi’nin tartışılması talihsizlik”
8 Mart Dünya Kadınlar Günü kutlu olsun demek isterdik elbette ancak özellikle ülkemiz kadınlarının içinde bulunduğu durum nedeniyle 8 Mart’ı bir kutlamadan ziyade bir farkındalık günü olarak değerlendirmemize neden oluyor. 2020 yılında 400’ün üzerinde kadın erkek şiddetiyle öldürülerek yeni bir rekor kıran ülkemizin kadına yönelik şiddet konusunda atması gereken çok büyük adımlar bulunuyor.
 
İKKB Yönetim Kurulu Başkanı Huriye Serter:
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü bir kutlama değil bir farkındalık günüdür. Toplumsal cinsiyet eşitliği meselesi ülkemizin demokrasi, adalet ve haklar alanındaki ana sorun maddelerinden biri olmayı sürdürürken, kadına yönelik şiddet tüm hızıyla devam ederken 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününü kutlamamızın hiçbir gerekçesi yoktur.
 
KESİAD Yönetim Kurulu Başkanı Seçil Beydemir Kaynak:
“Toplumsal cinsiyet eşitliği önündeki engeller kaldırılmalı”
8 Mart Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle Türkiye’deki kadınların durumuna baktığımızda ülkemizdeki bugün yaşanan temel kadın problemlerinin temelinde toplumsal cinsiyet eşitliğinin olmadığını görüyoruz. Maalesef kadınlarımızın en temel hakkı olan yaşam hakkına el uzatan bir kültürel yozlaşma içerisindeyiz.
Ülkemizde her yıl yüzlerce kadın, eşleri, sevgilileri, kardeş veya babaları tarafından, yani çevrelerindeki en yakını olan erkekler tarafından öldürülüyor. Bu büyük bir sorun. Hatta bu ülkenin temel problemlerinden biri diyebiliriz.